Pneumokokken, ziekenhuis-kokken en rollators-KeeK op de maand
De KeeK op de Week hebben jullie een paar keer moeten missen, maar daar was een reden voor. Begin januari ben ik met een dubbele longontsteking opgenomen in het ziekenhuis. Veroorzaakt door de pneumokokken bacterie. (godzijdank een huis tuin een keuken bacterie, heel geniepig maar goed te behandelen)
Monitor Bron: Shutterstock
Wat was er gebeurd?
Ik werd ziek. Op Facebook heb ik vlak daarvoor zelfs een berichtje achtergelaten:
40,4 graden koorts, het voelt aan alsof ik een klaplong heb…
Woensdag 4 januari was de huisarts langs geweest. Niet mijn eigen huisarts, maar een vervanger. “Babs heeft een zware griep” zei ze. En zij heeft naar mijn longen geluisterd, maar hoorde niets bijzonders. Ik had verschrikkelijk veel pijn, ik vroeg of ik een klaplong ofzo had. (Geen idee hoe dat voelt, maar had ooit gelezen dat dat veel pijn deed)
Advies: uitzieken
Zaterdag 7 januari: Naar de huisartsenpost. Nog pijn, koorts gezakt, ijlen… Jeroen vertrouwde het niet. De koorts was gedaald, maar ik bleef pijn hebben en ijlde nog steeds.
Doorverwezen naar longarts, foto’s gemaakt..
Direct opgenomen op de Intensive care van het Rivierenland ziekenhuis in Tiel.
Volgens de arts had Jeroen geen dag later moeten komen, want dan hadden ze weinig voor mij kunnen doen *slik*
Zondag 8 januari: Lever en nierfuncties waren iets beter. i.v.m zuurstofopname op de buik gelegd
Later weer terug gedraaid
Maandag 9 januari: Weer op de buik gedraaid, teveel koolzuur in het bloed. Percentage wil niet dalen, daarom ’s avonds per ambulance (op de buik) naar het Radboud UMC in Nijmegen vervoerd, omdat ze daar een apparaat hebben om koolzuur uit het bloed te halen.
Ik weet niets meer van deze periode, was compleet van de wereld. Wel heel veel “gedroomd” en voor mij voelde dat aan als de werkelijkheid. (vertel ik de volgende keer, behoorlijk bizar verhaal)
17 januari weer wakker gemaakt (7 januari was ik in slaap gebracht dus 10 dagen een kunstmatige slaap)
Het zou enkele dagen duren voordat ik wakker zou worden werd er verteld, en ik werd een paar uur later al wakker. Good morning Nijmegen!
18 januari naar het zwembad gebracht. Hoe dat ging vertel ik nog. Met alle draden van de infusen en beademing het zwembad in, die werden vastgehouden door de verplegers… Bijzondere en fijne ervaring. Je bent gewichtloos in het water.
De IC van het Radboud heeft als enige IC in Nederland een hightech zwembad voor de revalidatie.
De volgende dag, 19 januari, van de beademing af , eerst een half uur proberen. Ging zo goed dat het twee en een half uur werd en toen werd het verlengd tot 22.00 uur.
’s Nachts weer wel aan de beademing.
Donderdag 19 januari de hele dag zonder de beademing (wel zuurstof)
Vrijdag 20 januari i.p.v. zwemmen is de beademingsbuis eruit gehaald. Wij zouden weer naar het zwembad gaan, maar zonder beademing zou het te vermoeiend zijn.
Zaterdag 21 januari terug met ambulance naar Tiel. Naar de IC.
Maandag 23 januari naar de verpleegafdeling
Beginnen met zelf lopen. Stapje voor stapje.
Donderdag 26 januari naar de Schakel in het oude deel van het ziekenhuis = geriatrische (ouderen) afdeling, een vorm van revalidatie. Om te leren om weer zelfstandig te worden, zodat je weer naar huis kan.
Vrijdag 3 februari, een week later naar huis gegaan.
Ik heb artsen, tig verschillende verpleegsters, psychiaters, fysiotherapeuten, ergotherapeuten, diëtisten en geestelijke hulp aan mijn bed gehad.
Jeroen heeft zo een 16 infusen geteld. (toen ik in slaap werd gehouden)
Ik heb iedere dag een stuk of 10 medicijnen geslikt. Paracetamol, slaappillen, pillen tegen lucide dromen, injecties tegen trombose, sondevoeding (daar zit ook nog een heel verhaal achter) en mijn allergrootste nachtmerrie was toch wel het uitzuigen van taai slijm uit mijn longen. Wat heel vaak gedaan werd.
Ik kon niet meer lopen, alle spieren verzwakken in een rap tempo. Ik kon nog niet eens een pen vasthouden en wat schrijven. Een vork oppakken en naar mijn mond brengen, zelf naar de w.c gaan, douchen, een glas water optillen voelde aan als een emmer water, ik moest alles weer opnieuw leren. De dokter zei dat mijn lichaam als het ware moest resetten. Maar: ik ben van ver gekomen en ik ben weer “terug”.
Er heerst weer een tweede griepgolf en het schijnt dat ook veel mensen de laatste maanden daarbij ook nog een longontsteking krijgen. Mijn advies is dan ook: Als je het niet vertrouwd, ga naar de huisarts.
Ouderen en kleine kinderen zijn het meest kwetsbaar en als je er snel bij bent hoef je niet mee te maken wat ik doorstaan heb. Dat was geen pretje, maar ik blijf positief natuurlijk. De schrik zit er wel behoorlijk in, dat begrijpen jullie wel.
Ik heb veel steun gehad van Jeroen, Tom en mijn familie. Die zijn zich ook rot geschrokken.
De artsen noem mij een medisch wonder en de laatste arts vroeg aan mij of ik zo “genoemd mocht worden”.
Ja, natuurlijk mag dat!
Ontdek meer van
Abonneer u om de nieuwste berichten naar uw e-mail te laten verzenden.
Hey Babs,
Jeetje meis, ik lees nu pas jouw complete verhaal (ik loop behoorlijk achter met blogjes lezen). Maar echt heftig!!! Ik had natuurlijk het een en ander al meegekregen via Facebook. Jeetje, dit is echt even schrikken zeg! Ben er gewoon echt even stil van…pfoe! Ben blij dat je een medisch wonder bent en dat je weer aan het opknappen bent. Rustig aan meis en veel beterschap en echt veel sterkte! Je bent een topper!! Veeeel liefs,
Astrid
Jeetje zeg wat een ontzettend heftig verhaal! Gelukkig dat je een medisch wonder bent! Hopelijk knap je snel verder op! Beterschap en een dikke digitale knuffel! 😘
Wow, wat een ontzettend heftig verhaal! Je hebt veel meegemaakt zeg. Gelukkig was je man er op tijd bij zeg! Fijn dat je nu bezig bent op te knappen. Heel veel sterkte toegewenst! Dikke kus en knuffel!
Jeetje, wat een heftig verhaal Babs. Goed om je weer online te zien! Take it easy, zou ik bijna willen zeggen. Liefs Josine
Lieve Babs, wat ben ik blij dat je een medisch wonder blijkt te zijn… Wat een heftig verhaal zeg. Geen idee dat het zo verschrikkelijk slecht met je is gegaan. Nu ben je gelukkig weer boven water. Doe rustig aan, hoop dat je weer snel fit bent! Xx
Oh wat een verschrikkelijk verhaal zeg! Ik had er al een slecht gevoel bij, dat je zomaar zo lang niet online was. Voor verslaafden zoals wij helemaal niet logisch. Fijn dat je er weer helemaal bent, maar ik denk dat je nog een flinke nasleep zult hebben van deze toestanden.
Een medisch wonder (nieuwe naam voor je blog..)
Het is inderdaad de kunst om op het juiste moment je lichaam te geloven. Dave heeft een paar jaar geleden zo’n kantje-boord gevoel gehad met zijn galblaas. Die moest er toch met vliegende spoed uit, dat had ook heel anders kunnen aflopen.
FIJN dat je er weer bent! Een goed herstel toegewenst!
Jemig Babs je bent echt een wonder, ik miste je op een gegeven moment en heb een berichtje gestuurd niet omdat ik wilde weten wat er was maar om te laten merken dat ik je miste. Ik ben blij dat je weer gezond en wel terug ben.
Djeez Babs, wat een historie! Gelukkig dat Jeroen zo helder was om toch weer de dokter te bellen toen hij het niet vertrouwde. Ik hoop dat je hier snel van herstelt. Maar het zal wel even tijd kosten en neem die tijd ook! Het kaartje is vandaag naar je op de post gegaan. En nog van harte met je verjaardag!
xxx
Dit is schrikken, wat een vreselijk verhaal! Ik ben blij dat je terug bent. Veel sterkte en doe rustig aan!
Jeetje Babs wat heftig allemaal. Ik zag al een tijdje dat het niet goed met je ging maar dat het zo ernstig was had ik niet door. Ik hoop dat je rustig aan weer opknapt. Doe maar voorzichtig aan. Heel veel liefs en beterschap Celine
Wat een verhaal! Vind het zo erg voor je hoe alles gelopen is! Vind het heel knap hoe jij er doorheen slaat! Ik ben zo blij dat je er nog bent!
Dat is heftig zeg! Niet alleen voor jou, maar ook je naasten. Pfff… goed dat je er nog net op tijd bij was zeg… Lekker rustig aan doen en alles komt op zijn tijd. Vooral je tijd nemen om optimaal te herstellen.
Wow wat schrikken! Lieve Babs hoop snel dat het beter met je gaat! Wat een verhaal zeg!
Zo fijn om je weer te lezen want het was best heel stil zonder jou. Ik maakte me zorgen om jou lieve Babs en had een naar voorgevoel ook al kennen we elkaar niet persoonlijk. Noem het intuïtie. Ik had het gevoel dat het flink fout zat. En dat zat het ook. Wat een helse ervaring moet dit voor je geweest zijn, heel angstig allemaal. Maar gelukkig gaat het weer de goede kant op met jou. Liefs, Deb
Ik krijg zoveel lieve reacties, nu zit ik gewoon met tranen in mijn ogen. Ik heb dat ook vaak dat je intuïtie je ingeeft dat er gewoon iets niet klopt en vaak zit je dan ook in de goede richting.
Wat hebben “wij bloggers” toch een sterke band op de een of andere manier. Wij leven mee met de geboorte van de kindjes, en als er iets is, dan zijn jullie/wij er gewoon.
Door elkaars artikelen te lezen heb je toch een gevoel dat je iemand toch kent al heb je diegene nooit ontmoet…
Een tijdje geleden volgde ik een blogger (50 plus). Plots hoorde ik niets meer van haar. Ik had nog een mail gestuurd hoe het met haar was, maar niets meer gehoord. Ik denk dat bloggers die regelmatig een artikel posten niet plots ermee stoppen zonder daar een aankondiging van te doen.
Ik hoop dat iedereen die het gelezen heeft onthoud dat griep wel degelijk nare gevolgen kan hebben, dus trek aan de bel bij de arts als je het niet vertrouwd.
Mijn intuïtie zei dat ik iets ergers had dan griep/bronchitis, daarom opperde ik aan de arts dat ik een klaplong had of iets dergelijks.
Mijn eigen huisarts gaat het nog terugkoppelen met de arts die bij mij geweest is om te kijken of dit alles voorkomen had kunnen worden. Om ervan te leren, zei hij.
Ach, zo hoop ik dat ze ook bij andere mensen net iets verder kijken dan bij mij het geval was. Door een bloedonderzoek of iets dergelijks.
Nogmaals bedankt voor je lieve reactie. xxx (Komt allemaal weer goed, al zal ik in de toekomst als ik mij koortsig voel wel sneller aankloppen bij de arts denk ik, de angst zit er goed in bij mij :))
Wat ontzettend akelig allemaal en zo verdrietig dat je dat allemaal hebt moeten meemaken. 😔 Ik heb als kind enkele keren longontsteking gehad met hoge koorts, maar ik had geen idee dat het tegenwoordig nog zo slecht kon aflopen. Je hoort het weleens als iemand al heel ziek is, of al heel oud. Ik ben blij dat je er nog bent, lieve Babs! 😘
Echt heftig zeg. Wat een nare ervaring! Gelukkig gaat het nu weer stukken beter. Knuf
Pfff wat een heftige maand is dat geweest, maar wat fijn dat het nu weer wat beter gaat! Hopelijk blijft dat zo. Heel veel sterkte en beterschap!
Wow, dat is schrikken zeg! Heel veel beterschap gewenst!
Jeetje wat een verhaal! Heel veel sterkte en goed uitrusten x
Wat heftig, lijkt een beetje op mijn verhala van 12 jaar terug, net gescheiden, 2 kelien kindjes en zware griep, ik knapte ook niet op. Bleek een ontsteking aan mijn hartzakje te hebben! Ik kan het nog navertellen maar ik ben zeker een half jaa rbezig geweest met herstellen. Kon eigenlijk heen moeder zijn voor mn kids, aankleden en naar school sturen en mijn energie was op! Heel veel beterschap en zorg dat je voldoende ana jezelf denkt voor het herstel
Dag lieve Babs,
Wat mooi om alle lieve reacties van je lezers te lezen. Lief dat iedereen zo met je mee leeft en heeft geleefd. Dat is een groot compliment voor jou en je blog.
Wat een verhaal, en dan heb je het nog een korte zinnen per dag opgeschreven. We gaan vast nog meer van je horen over hoe je het hebt beleefd. Eerst maar eens rustig aan opkrabbelen. Wat een energie heb je alweer. Fijn te lezen dat je levenslust er is.
Liefs, Desiree
Jemig de Pemig joh wat een verhaal. Heel heftig. Rustig aan maar ik ben blij dat je er weer (vitueel) bent 🙂
Jeetje lieve Babs…
Ik maakte me al zorgen. Maar die waren dus helaas terecht.
Fijn dat je er relatief snel weer van aan het opknappen bent. En nu revalideren…
Je bent een bikkel.
Super dat je mannen zo alert waren en dat je engeltjes hebt.
Sterkte met revalideren.
Heel veel liefs
En een dikke vette KNUFFEL!
Echt héél heftig Babs, gelukkig ben je weer thuis en kan je aansterken te midden van de mensen en dieren van wie je houdt.
Ik had al door dat je niet zo maar een griepje had, maar dat het zo heftig was dat wist ik niet. Zit met klapperende oren (als je begrijpt wat ik bedoel) te lezen. Ik herken jouw ziektebeeld helemaal van mijn vader. Laten we zeggen dat jij meer geluk hebt gehad. Bij hem waren ze te laat.
Wat een verhaal, zeg. Niet normaal. Héééel rustig aan, lady! Stapje voor stapje. Ik hoop dat je elke dag weer wat opkrabbelt.
(Is het al te vroeg voor de grap: “Maar het is wel goed voor de lijn?”)
Vreselijk om te horen van je vader… Je hoort zoiets wel eens bij het nieuws of van kennissen en eigenlijk staan wij er niet bij stil dat het zulke desastreuze gevolgen kan hebben. Jeetje, wat naar van je pa…
Ja, de schrik zit er goed in. In het ziekenhuis ben ik ’s nachts ook keihard “op mijn bek” gegaan. Ik ging zitten, probeerde mijn sloffen te pakken en donderde gewoon voorover op de grond. (met mijn hoofd in de vuilnisbak, ik kan er nu bijna om lachen). Je spieren werken niet meer. Opkrabbelen lukte nauwelijks, gelukkig wel de zuster kunnen bellen met zo een “paniek knop”… Nee, ik doe het inderdaad stapje voor stapje. Zo een val wil je niet meemaken.
Enne.. ik eet ongans veel.. voorlopig denk ik niet meer aan afvallen. Op de revalidatie afdeling begon ik te bunkeren toen die vreselijke voedingszakken (naam kwijt) ontkoppeld waren. Grapje mag zeker, hoe meer ik kan lachen, hoe beter het is xxx
De tranen rollen over mijn wangen…..
Dit was verschrikkelijk.
Fijn dat jij zulke zorg had gehad.
Ik wens je heel veel sterkte met opknappen en beter worden……
Een hele fijne dag Xoxo
Niet huilen lieverd. Ik ben weer thuis en het goed meer dan goed met mij. Ik ga zeker beter en sterker worden.
Het blijkt maar weer dat je altijd je gevoel moet volgen. Vertrouw je het niet, trek dan altijd aan de bel bij de arts. Desnoods een paar keer per dag.
Dat wil ik ook meegeven aan de mensen die het lezen. Zeker ouderen en voor de kleintjes.
Ik denk dat ik zo snel weer “op” was omdat ik redelijk “jong” ben en best gezond leefde. (voeding, beweging)
Komt goed!
Inderdaad want bij kinderen en ouderen is het verschrikkelijk.
Fijn hoor dat jij er weer bent….
Jeetje Babs, wat een verhaal (l) Wat ben jij een sterke vrouw. Rust lekker uit en ik denk aan je. Beterschap!
Wauw… ik zit hier stomverbaasd, open mond… even er echt stil van jouw start van 2017 te lezen. Je hebt dus echt ontzettend veel ‘geluk’ gehad dat je er nog bent. Heftig. Dat moet toch wel ook mentaal een flinke wekker zijn geweest. Ik wens je veel geluk en vooral gezondheid toe! ❤
Schrikken hoor Babe! Echt heftig wat er is gebeurd. Fijn dat je er weer bent maar doe rustig aan hè?
Jeetje Babs, wat een verhaal!! Wat goed en gelukkig dat je nu wat opknapt!! Kanjer dat je bent ❤❤
test