2 Jaar geleden… een verdrietige dag. Wij zijn je niet vergeten!

Ik wil in deze blogpost onze lieve kat Toulouse herdenken… Wij zijn je niet vergeten en zullen je ook nooit vergeten! Het is alweer 2 jaar geleden dat ik je achter ons huis in de bosjes vond en mijn hart brak. Nee, mijn hart scheurde kapot… Soms denk ik dat ik over- emotioneel ben (kan dat eigenlijk wel?) maar ik ging die dag en de dagen erna stuk van verdriet.

Wij missen jullie allemaal

Wij missen natuurlijk ook onze Greyhound Whippet en boerenfox Vinkie enorm. Dat is al veel langer geleden, zo ook Livius, onze eerste (zwerf)kat.

Ik denk dat het overlijden van Toulouse er meer inhakte omdat hij kerngezond was en waarschijnlijk door het toedoen van een mens omgekomen is. Onze dierbare honden en kat werden ziek en dan is het onoverkomelijk. Je wilt ze niet laten lijden. Je kan je ook meer op voorbereiden op het afscheid. Al blijft het hartverscheurend om afscheid van een familielid te nemen. Onze huisdieren zijn ook onze familieleden. Een deel van het gezin. Dieren vind ik eigenlijk leuker dan mensen. Nou ja, geen spinnen natuurlijk, maar ik bedoel de meer aaibare dieren. Dieren zijn zoals ze zijn, zonder dubbele agenda.

Verschillende persoonlijkheden

Toulouse en Marie waren broertjes en Toulouse was net ietsje meer knuffelbaar dan Marie. Marie is meer eigenzinniger. Marie bleef bijna de hele nacht weg (die had een heel parcours waar ze langs moest) en overdag zat ze vaak bij de sloot de vissen te bewonderen. Nou ja, bewonderen was het niet echt, ze had ze het liefst gevangen. Ik merk het ook aan de kittens, ze hebben allemaal hun eigen persoonlijkheid.

Toulouse ging altijd maar héél even naar buiten. Daarom waren wij ook zo in paniek toen hij langer weg bleef. Dan gaan bij mij alle alarmbellen rinkelen.

Wat er precies gebeurt is zullen wij nooit weten. Maar wat had ik Toulouse graag langer bij ons gehouden.

Onze tuin, een vesting…

Daarna hebben wij de tuin helemaal catproof gemaakt zodat Marie niet meer buiten de tuin kan komen. Zo sneu, want zo werd hij ook gestraft voor wat een ander gedaan had. Ik durf nu ook geen kat meer “los te laten”, ik hou ze liever bij mij, veilig en wel. Marie zat vaak triest door het raampje naar de poort te kijken, hij miste Toulouse natuurlijk ook. Ik opperde het idee om een kitten erbij te nemen en wij hebben zelfs nog op een adresje gekeken bij een nestje. Maar dat was niet nodig…

Toen kwam Piet…

En dan staat er na een jaar plots Piet op de stoep! Spreekwoordelijk op de stoep, zij liep al tijden achter in de poort te gluren door het “klok-raam”. Een zwervertje, een beetje verwilderd ook (dat was goed te ruiken aan haar ontlasting, zij heeft waarschijnlijk van alles van de straat opgegeten).

Wij hebben ook echt het gevoel dat Piet ons uitkoos en al snel was zij kind aan huis. Piet lijkt veel op Toulouse en dan heb ik het niet eens over haar uiterlijk. Maar bepaalde eigenschappen zij ZO Toulouse! Zou er toch iets van reïncarnatie bestaan?

Foto’s hieronder: Links Toulouse, rechts Piet

Toulouse

Piet

Gezinsuitbreiding

Wie mij volgt weet wat er toen gebeurde. Kleine ondernemer en doorzetter Piet werd krols, zag een plakje in de schutting waar zij doorheen kon en kwam terug met een buik vol cadeautjes. Volgens mij van 2 verschillende vaders. Marie is gecastreerd maar 2 kittens lijken enorm op Marie en 2 kittens zijn zwart, waarvan een helemaal zwart is. Natuurlijk is Marie niet de vader maar het blijft apart. Als je Margherita ziet dan zou je denken dat dat een kindje van Marie is!

Kleine Marie en Toulouse

Je bent ver weg en toch nog zo dichtbij, altijd in ons hart! ♥

Liefs van Babs, Jeroen, Tom, Marie, Piet, Margherita, Sushi, Knoepie en Mr. Noodles.