Vermoeid, oververmoeidheid, burn out…?

Dag in dag uit die vervelende rug, nek en hoofdpijn. Iets waar ik al heel wat jaren mee tob. Ik word er zo moe van.

Wakker worden, opstaan, niet omdat ik uitgeslapen ben, maar omdat mijn nek zo een verdomde  pijn doet; dat ik als een heuse junk direct mijn pijnstiller(s) inneem. Dan kom ik daarna wel direct in beweging. Dat wel.

Ik moet wel, wil geen moment langer in dat bed blijven liggen. Laptop aan, koffie zetten. Wachten tot mijn medicijn “in-kickt” in het pijncentrum van mijn hersenen om de boel te sussen zodat ik weer kan functioneren.

Als ik slaap bijt ik ook keihard op mijn kaken. Niet knarsen, bijten. Dat legt weer spanning op mijn nek, dus meer pijn. Het is een vicieuze cirkel. Stress, spierspanning, spierknopen, beperkt bewegen, slechte kwaliteit van slapen  -> chronische vermoeidheid. Iedere dag moet ik ‘s middags even liggen. Even wegdoezelen maakt dat mijn spieren toch even ontspannen en dan kan ik weer een paar uurtjes vooruit.

En mijn handen doen altijd zeer. Niet vreemd als je weet dat ik ook met gebalde, gespannen vuisten/ handen in slaap val en zo ook weer wakker wordt…

Het is waarschijnlijk allemaal ook te danken aan stress, hoewel ik mij helemaal niet dagelijks gestrest voel. En zo kom ik ook niet over, dat weet ik. Maar mijn onderbewustzijn weet wel beter; daar zit een hoop stress opgeslagen.

Artsen

Doktoren, specialisten ,fysiotherapeuten, dry needling, acupunctuur, ostheopaat, chiropractor, dieet, warmtepleisters, hoofdkussens, yoga, mindfullnes, rugtraining op de sportschool, ademhalingsoefeningen , magnesium, magnesiumolie tot een tennisbal in mijn nek. En alles wat daartussen zit om die spieren van mij te laten ontspannen.

Het is een lang verhaal die ik in mijn hoofdpijn blog helemaal beschreven heb,

Ach, Ik heb al zoveel geprobeerd. In het medische, paramedische en alternatieve circuit. Bij sommige behandelingen had ik wel baat, maar op korte termijn.

Vorige week had ik weer alle moed verzameld om naar de huisarts te gaan. Van hem moest ik al maanden geleden mijn zoektocht opgeven. Mijn medicijnen slikken en ermee leren leven. Ik heb weer een lange discussie met hem gehad, want ik weiger toch mij erbij neer te leggen als ik lees dat er nieuwe ontwikkelingen zijn.

Dat ze op pijnpoli nu doen wat eerst nergens te vinden was. Ik wil weten of dat de oplossing kan zijn en niet nog pakweg 30 jaar verder aan blijven modderen. Wie niet waagt, wie niet wint.

Andere voeding, andere omgeving?

Ik zou misschien eens flink moeten detoxen, en ik vraag mij af of ik  mij beter zou voelen als ik in een of ander resort zou zitten aan zee. (waar het rustig is, geen massatoerisme, geen herrie)

Van de zee krijg ik letterlijk en figuurlijk lucht. Ik knap dan helemaal op. En slaap dan als een roosje. Glutenvrij brood is duur, daar baal ik van. En ik ben te gemakzuchtig (ik geef het toe) om mij te verdiepen in een glutenvrij dieet. Of stoppen met het eten van suiker. Wie weet helpt dat wel. Ik denk dat mijn darmen er best blij mee zouden zijn.

Nu kom ik kilo’s aan, ik eet weer teveel brood. Voel mij slap, energieloos en kan met en lege maag niet slapen. Dan gaan mijn spieren in een soort overdrive. Een soort spier-spasmen..

Een stapje terug doen?

Bottomline is dat ik probeer om het wat rustiger aan te doen. En dan heb ik het vooral over social media. Je ziet mij meestal alleen s’ morgens even op Facebook, ‘s Avonds heb ik daar de puf tegenwoordig niet meer voor. Soms Twitter ik als ik iets bijzonders ga doen, en daar zie je ook mijn nieuwe blogposts verschijnen. Instagram-men doe ik als ik op bed lig (‘s middags) of in de auto. Overbodig te zeggen dat ik  ik natuurlijk dan niet zelf rijd.

Mijn blog en Facebook onderhoud ik regelmatig, andere social media zo tussendoor. Het is gewoon teveel voor mij. Hoe leuk en hoe bizar blijf ik het vinden dat zoveel onbekende mensen mijn Instagram foto’s leuk vinden of dat zij mij überhaupt gaan volgen op Twitter.

Maar ik kan niet iedereen meer terug gaan volgen. Dan heb ik er een dagtaak bij als ik dat ook nog allemaal moet aflopen. Ook alle leuke blogs lezen lukt mij niet. Soms ook wel beter… Puur uit zelfbescherming, want er zijn zoveel waanzinnig leuke blogs die mij verleiden tot nog meer aankopen, haha…)

Uitjes

Vrijdag ben ik naar de perspresentatie van Dr. Organic geweest. Zo een uitje is helemaal mijn ding. Mijn hart maakt een sprongetje bij zo’n uitnodiging. Heerlijk op pad, met de trein naar Amsterdam, op mijn gemak wandelen naar de locatie. Het was echt super gezellig! En natuurlijk ga ik er uitgebreid over schrijven.

Maar de dag erna ben ik dan op. Dan zit ik er helemaal doorheen Ik typ dit ‘s avonds toch nog in etappes, omdat ik het kwijt wil.

Niemand ziet het aan mij hoeveel energie het soms vergt. Hoewel laatst een collega blogger plots vroeg hoe het met mij ging. Waarschijnlijk was het wat stiller rond mij.

Dat kan kloppen, want dan trek ik mij even terug. Plaatjes van blije mensen op terrasjes, mensen die op vakantie gaan. Iedereen kent het wel, dat beeld dat iedereen een happy en spannend leven heeft wil je dan even niet zien. Te veel info, teveel prikkels…  In je achterhoofd weet je dat het natuurlijk momentopnamen zijn, maar toch.

Er zit veel werk in bloggen, iedere blogger kan dat beamen en ik wil gewoon veel aandacht aan een post besteden. Ik heb een berg aan inspiratie, producten waar ik nog over wil schrijven, maar ik moet meer gaan doseren. Af en toe zal ik ook een artikel gaan herbloggen. Ik ben nu 2 jaar bezig en er zijn best wel leuke, oudere artikelen die jullie vast nog niet gezien hebben. Dan heb ik wat meer tijd om wat uitgebreider producten te reviewen, mooiere foto’s te maken etc.

Binnenkort heb ik weer en leuk uitje waar ik naar uitkijk en ja, daar ga ik natuurlijk ook over schrijven. Bloggen is verslavend. Je koopt of ziet iets en in je hoofd schrijf je er al over. Je staat ermee op en je gaat ermee naar bed.

Het is nu 6.25 uur en ik ben inmiddels alweer uit bed gestapt. Ik kan gewoon niet slapen. Liggen doet pijn. Zitten eigenlijk ook. Ik drink koffie en eet een boterham.

Ik hoor de vogeltjes fluiten en wat verdwaalde auto’s keren huiswaarts of rijden al naar hun werk.

Het zonnetje komt nu door en ik ga nogmaals een poging doen om te slapen. Het wordt een zonnige dag…En (over)morgen ben ik vast wel weer back in business… Truste x