Vermoeid, oververmoeidheid, burn out…?
Dag in dag uit die vervelende rug, nek en hoofdpijn. Iets waar ik al heel wat jaren mee tob. Ik word er zo moe van.
Wakker worden, opstaan, niet omdat ik uitgeslapen ben, maar omdat mijn nek zo een verdomde pijn doet; dat ik als een heuse junk direct mijn pijnstiller(s) inneem. Dan kom ik daarna wel direct in beweging. Dat wel.
Ik moet wel, wil geen moment langer in dat bed blijven liggen. Laptop aan, koffie zetten. Wachten tot mijn medicijn “in-kickt” in het pijncentrum van mijn hersenen om de boel te sussen zodat ik weer kan functioneren.
Als ik slaap bijt ik ook keihard op mijn kaken. Niet knarsen, bijten. Dat legt weer spanning op mijn nek, dus meer pijn. Het is een vicieuze cirkel. Stress, spierspanning, spierknopen, beperkt bewegen, slechte kwaliteit van slapen -> chronische vermoeidheid. Iedere dag moet ik ‘s middags even liggen. Even wegdoezelen maakt dat mijn spieren toch even ontspannen en dan kan ik weer een paar uurtjes vooruit.
En mijn handen doen altijd zeer. Niet vreemd als je weet dat ik ook met gebalde, gespannen vuisten/ handen in slaap val en zo ook weer wakker wordt…
Het is waarschijnlijk allemaal ook te danken aan stress, hoewel ik mij helemaal niet dagelijks gestrest voel. En zo kom ik ook niet over, dat weet ik. Maar mijn onderbewustzijn weet wel beter; daar zit een hoop stress opgeslagen.
Artsen
Doktoren, specialisten ,fysiotherapeuten, dry needling, acupunctuur, ostheopaat, chiropractor, dieet, warmtepleisters, hoofdkussens, yoga, mindfullnes, rugtraining op de sportschool, ademhalingsoefeningen , magnesium, magnesiumolie tot een tennisbal in mijn nek. En alles wat daartussen zit om die spieren van mij te laten ontspannen.
Het is een lang verhaal die ik in mijn hoofdpijn blog helemaal beschreven heb,
Ach, Ik heb al zoveel geprobeerd. In het medische, paramedische en alternatieve circuit. Bij sommige behandelingen had ik wel baat, maar op korte termijn.
Vorige week had ik weer alle moed verzameld om naar de huisarts te gaan. Van hem moest ik al maanden geleden mijn zoektocht opgeven. Mijn medicijnen slikken en ermee leren leven. Ik heb weer een lange discussie met hem gehad, want ik weiger toch mij erbij neer te leggen als ik lees dat er nieuwe ontwikkelingen zijn.
Dat ze op pijnpoli nu doen wat eerst nergens te vinden was. Ik wil weten of dat de oplossing kan zijn en niet nog pakweg 30 jaar verder aan blijven modderen. Wie niet waagt, wie niet wint.
Andere voeding, andere omgeving?
Ik zou misschien eens flink moeten detoxen, en ik vraag mij af of ik mij beter zou voelen als ik in een of ander resort zou zitten aan zee. (waar het rustig is, geen massatoerisme, geen herrie)
Van de zee krijg ik letterlijk en figuurlijk lucht. Ik knap dan helemaal op. En slaap dan als een roosje. Glutenvrij brood is duur, daar baal ik van. En ik ben te gemakzuchtig (ik geef het toe) om mij te verdiepen in een glutenvrij dieet. Of stoppen met het eten van suiker. Wie weet helpt dat wel. Ik denk dat mijn darmen er best blij mee zouden zijn.
Nu kom ik kilo’s aan, ik eet weer teveel brood. Voel mij slap, energieloos en kan met en lege maag niet slapen. Dan gaan mijn spieren in een soort overdrive. Een soort spier-spasmen..
Een stapje terug doen?
Bottomline is dat ik probeer om het wat rustiger aan te doen. En dan heb ik het vooral over social media. Je ziet mij meestal alleen s’ morgens even op Facebook, ‘s Avonds heb ik daar de puf tegenwoordig niet meer voor. Soms Twitter ik als ik iets bijzonders ga doen, en daar zie je ook mijn nieuwe blogposts verschijnen. Instagram-men doe ik als ik op bed lig (‘s middags) of in de auto. Overbodig te zeggen dat ik ik natuurlijk dan niet zelf rijd.
Mijn blog en Facebook onderhoud ik regelmatig, andere social media zo tussendoor. Het is gewoon teveel voor mij. Hoe leuk en hoe bizar blijf ik het vinden dat zoveel onbekende mensen mijn Instagram foto’s leuk vinden of dat zij mij überhaupt gaan volgen op Twitter.
Maar ik kan niet iedereen meer terug gaan volgen. Dan heb ik er een dagtaak bij als ik dat ook nog allemaal moet aflopen. Ook alle leuke blogs lezen lukt mij niet. Soms ook wel beter… Puur uit zelfbescherming, want er zijn zoveel waanzinnig leuke blogs die mij verleiden tot nog meer aankopen, haha…)
Uitjes
Vrijdag ben ik naar de perspresentatie van Dr. Organic geweest. Zo een uitje is helemaal mijn ding. Mijn hart maakt een sprongetje bij zo’n uitnodiging. Heerlijk op pad, met de trein naar Amsterdam, op mijn gemak wandelen naar de locatie. Het was echt super gezellig! En natuurlijk ga ik er uitgebreid over schrijven.
Maar de dag erna ben ik dan op. Dan zit ik er helemaal doorheen Ik typ dit ‘s avonds toch nog in etappes, omdat ik het kwijt wil.
Niemand ziet het aan mij hoeveel energie het soms vergt. Hoewel laatst een collega blogger plots vroeg hoe het met mij ging. Waarschijnlijk was het wat stiller rond mij.
Dat kan kloppen, want dan trek ik mij even terug. Plaatjes van blije mensen op terrasjes, mensen die op vakantie gaan. Iedereen kent het wel, dat beeld dat iedereen een happy en spannend leven heeft wil je dan even niet zien. Te veel info, teveel prikkels… In je achterhoofd weet je dat het natuurlijk momentopnamen zijn, maar toch.
Er zit veel werk in bloggen, iedere blogger kan dat beamen en ik wil gewoon veel aandacht aan een post besteden. Ik heb een berg aan inspiratie, producten waar ik nog over wil schrijven, maar ik moet meer gaan doseren. Af en toe zal ik ook een artikel gaan herbloggen. Ik ben nu 2 jaar bezig en er zijn best wel leuke, oudere artikelen die jullie vast nog niet gezien hebben. Dan heb ik wat meer tijd om wat uitgebreider producten te reviewen, mooiere foto’s te maken etc.
Binnenkort heb ik weer en leuk uitje waar ik naar uitkijk en ja, daar ga ik natuurlijk ook over schrijven. Bloggen is verslavend. Je koopt of ziet iets en in je hoofd schrijf je er al over. Je staat ermee op en je gaat ermee naar bed.
Het is nu 6.25 uur en ik ben inmiddels alweer uit bed gestapt. Ik kan gewoon niet slapen. Liggen doet pijn. Zitten eigenlijk ook. Ik drink koffie en eet een boterham.
Ik hoor de vogeltjes fluiten en wat verdwaalde auto’s keren huiswaarts of rijden al naar hun werk.
Het zonnetje komt nu door en ik ga nogmaals een poging doen om te slapen. Het wordt een zonnige dag…En (over)morgen ben ik vast wel weer back in business… Truste x
Ken je de boeken of het gedachtegoed van dr. John E. Sarno? Hij schreef onder andere the Divided Mind and Healing backpain. Maar eigenlijk gaat het over elke soort van chronische pijn… De Curable podcast is een fijne plek om meer te leren over de ‘mind-body-connection’. Kern is dat je niet hoeft ‘te leren leven met pijn’, dat je pijn echt is, dat je het dus niet verzint en de pijn alleen ‘tussen-je-oren’ zit en het dan wel psychisch moet zijn,… zoals je krijgt te horen als specialisten geen antwoord weten. Maar dat het neuropatische pijn is, die je hersenen… Lees verder »
Wat een fijne tip! Super bedankt, ik ga direct erover lezen en luisteren!
Hopelijk heb je er iets aan ❤️
Sinds jouw bericht ben ik er dagelijks mee bezig, wat een eye opener! Het is eigenlijk nu zo helder allemaal hoe alles werkt vanuit je hersenen, de pijn is echt maar je lichaam is niet “kapot”. Dat alleen al is een enorme geruststelling. Ik heb bijna alle filmpjes erover gezien en het boek Healing Backpain gelezen, het is allemaal heel helder hoe je hersenen die chronische pijn veroorzaakt. Binnenkort ontvang ik een werkboek waarmee ik aan de slag ga. Patricia, zo enorm bedankt voor je suggestie (de pijn is nu al beter verdraagbaar, zo niet al minder), over een tijdje… Lees verder »
Hoe gaat het met je? Ben je er nog mee verder gegaan? En is er voor jou iets veranderd in het kaakklemmen & slapen met gebalde vuisten?
Hoi Patricia, wat fijn dat je ernaar vraagt! Ik heb het werkboek helemaal ingevuld maar wil nog een keer naar de specialiste die mij dat werkboek gaf. Hopelijk kan zij mij verder helpen want al snap ik alles, het blijft lastig… Ik heb absoluut TMS en het is alsof ik over mijzelf lees, ook als ik de testimonials hoor. Ik weet ook waarom het soms pijnlijker is dan gemiddeld, maar ik blijf het moeilijk vinden om mijn hersenen te vertellen dat ik veilig ben, als je begrijpt wat ik bedoel. Ik ben net begonnen met het boek ” The Great… Lees verder »
Ik heb je een mail gestuurd op info@beautybybabs.com 🙂
Babs, ik lees hier precies mijn levensverhaal. Zo herkenbaar..tot de gebalde vuisten. Is het eerste dat ik hier nu over lees..had er nooit bij stil gestaan. En ik strompel zo al lang door het leven. Veel moed ook voor jou.
Dank je lieve Elly, jij ook veel sterkte! We zijn alweer wat jaren verder en in de KeeK op de Week’s op zondag plaats ik updates over hoe het met mij gaat. Er is zoveel gebeurd, gedoe met mijn huisarts over de pijnstillers, de ellende als hij (en de apotheek) geen medicijnen levert (waren op volgens hen) en nu loop ik met een TENS apparaat van het ziekenhuis. Werkt redelijk goed maar na zoveel jaar met pijn kan het niet in een keer weg zijn. Ook hypnose geprobeerd maar ik denk en de hypnotiseur dacht ook dat ik te analytisch… Lees verder »
Dag Babs, bij mij is het gestart een half jaar na de geboorte van mn dochter en toen ik al gestopt was met borstvoeding. Inderdaad mijn kinesiste geeft me fasciatherapie maar dit is jammergenoeg niet voldoende. Ik kan maar 1 keer id week gaan. Soms ga ik ook naar de osteopaat. Mindfulness heb ik ook al gedaan. Ben in 2016 bijna een jaar uit het werk geweest en ging dan op revalidatie in het ziekenhuis. Nu zit ik al v augustus met ontstoken schouder en de ischias rechts is en blijft ook een probleem. Nek en schouderpijn, hoofdpijn.. krampen in… Lees verder »
Als ik zo lees zijn er heel veel overeenkomsten bij ons. Ik kreeg ook last na de geboorte van mijn zoon, in het begin nauwelijks opvallend, daarna steeds meer. Ischias heb ik ook gehad, een paar keer spit (en 2 keer vlak voordat wij op vakantie gingen). ik ben ook naar een osteopaat geweest, hielp tijdelijk helaas. Rugtraining, accupunctuur voor mijn hoofdpijn en migraine, chiropractor, en ik heb zoveel gekocht in de loop der tijd. Van tig hoofdkussens, matrassen, een inversietafel (dan hang je op je kop) een reuma deken, een massageding voor je rug, een zgnd. massage gun, en… Lees verder »
Jeerje, wat een verhaal. Wat moet dat zwaar voor je zijn.. Ongelooflijk dat ze niets kunnen betekenen voor je, het niet kunnen genezen. Wens je veel kracht en sterkte toe
Dank je wel, Natasja! Lief van je.
Iedereen bedankt voor de lieve reacties.Ook Desiree via Google Plus. Zodra ik weer meer puf heb ga ik jullie blogposts natuurlijk weer lezen.Vandaag doe ik alles in slow mode”en het bevalt mij goed. Morgen ga ik naar de Turkse winkel en wat fruit en groente inslaan om smoothies te maken. Ik vind jullie echt kanjers, en draag jullie dan ook een warm hart toe. xxx
Wat vervelend dat je zoveel last hebt van je klachten. Heb je wel eens gehoord van een bitje waar je mee kunt slapen? Dat helpt tegen knarsetanden en kaken op elkaar bijten/duwen. Soms knarsetand ik ook en ik duw mijn kaken overdag wel eens op elkaar als ik stress ervaar. Mijn tandarts kon dat zien aan m’n wangen aan de binnenkant en raadde een bitje aan. Mijn vader heeft er een en het helpt goed heb ik me laten vertellen.
Ja, een bitje heb ik ook geprobeerd. Niet een die aangemeten was door de tandarts, maar gekocht (en niet meer verkrijgbaar) Het lastige is dat je met een bitje je tanden beschermd, maar je blijft kaakklemmen. Ik had aan de binnenkant van mijn wang gewoon ‘wild vlees’zitten, doordat ik ook op mijn wang beet. Toen ik in het ziekenhuis een ontsteking aan mijn kies liet behandelen, vroeg de kaakchirurg of ze deze weg mocht snijden. Blij dat ik ervan verlost ben, was een super goed idee van haar! De boel was toch verdoofd, dus dat kon direct gedaan worden. Ik… Lees verder »
Wat ontzettend naar Babs. Ik heb zelf geen ervaring met chronische pijn, maar ik kan me goed voorstellend dat het al je energie opvreet. Doe rustig aan, pas goed op jezelf en doe waar jij je goed bij voelt. Ik hoop dat de rust je goed doet, zodat je weer wat beter in je vel komt te zitten. En blijf je huisarts gewoon stalken, wie weet komt er wel opeens de oplossing voor jou voorbij. Dikke knuffel, Natasja (en een lebber van Benthe)
Wat naar Babs. Ik kan me de frustratie helemaal voorstellen en je verwoord het ook heel goed in je artikel. Graag willen maar je lichaam wil iets anders. Wellicht kan de dokter je gewoon een fijn huisje aan het strand voorschrijven 😉 ? Sterkte in elk geval!
Hé dapper ding,
Wat goed dat je je hier even uit. Dat je een kijkje geeft in je leven. De redenen zijn minder maar je doet het toch maar even.
Rustig aan, meis. Het zijn maar drie simpele woorden maar wel woorden die ik meen vanuit mijn hart. Je kunt niet overal tegelijk zijn. Nu eerst werken aan je pijn. Zowel geestelijk als fysiek. En mocht je eens willen kletsen met een wilvreemde; ik ben maar een e-mailtje van je verwijderd.
Wij blijven wel terugkomen op je blog. Zonder twijfel.
Liefs en een dikke knuffel,
Hennie
Erg vervelend dat er na jaren lang niets concreets uit komt.
Leven met pijn is niet fijn.
Bloggen vergt zoveel tijd en energie.
Ik had al wel gemerkt dat het wat stiller was hier en op je andere soc.med.k..
Maar wilde je niet storen.
Neem tijd voor jezelf en doe wat jij wilt.
Bloggen is geen noodzaak.
Ik wens je het allerbeste en véél sterkte Xoxo
Ik wil je omarmen en zeggen… ‘Ach vrouwke toch, jij ook al?’
Je omschrijft het goed. Leven met pijn is klote! En het frustreerd als er geen diagnose is. Liever heb ik persoonlijk nog rotnieuws dan geen nieuws. Nu blijf je ook maar gissen.
Bij mij bleek mijn schouder de oorzaak te zijn van nekpijn. Na twee operaties? Nope ik loop ook nog pijn rond. Verkramping, herkenbaar!
Ik hoop dat er voor jou een oplossing/diagnose komt. Dan heb je weer een route. Sterkte wijffie…