KeeK op de WeeK 37- L.O.V, Roze Marie & Iceland

Hallo lieve KeeKers! Wat een heerlijke Indian Summer krijgen wij nog, en die mag van mij nog héél lang duren. Deze week was ik uitgenodigd voor een heel speciale L.O.V lunch, heb ik weer een Scandinavische serie (met veel blote billen, hahaha) en Marie had een “roze” dag.

Pound cake by hanabiyori/Shutterstock

L.O.V Pressevent

De lunch van L.O.V was op het Westerdoksplein in Amsterdam. Jeroen kent Amsterdam al zo goed dat hij al vaak weet waar ik ongeveer moet zijn. Vrouwen en kaartlezen gaat volgens onderzoeken niet samen, ondergetekende kan het ook echt niet. Ik ben altijd de weg kwijt. Zelfs in het kleine Tiel moet ik soms hard nadenken om van punt A naar B te komen. Terwijl ik er toch al zo een 30 jaar woon. Vrouwen kijken vaker naar bekende punten om zich te oriënteren, zoals een specifieke winkel en dan vinden “wij” het meestal wel! Ik spreek voor mijzelf natuurlijk. Er zullen legio vrouwen zijn die totaal geen moeite hebben met het vinden van de weg.

Ben jij ook zo een type die de radio in de auto zachter zet tijdens het inparkeren? 😉

Afijn, Jeroen zette mij zo een 500 meter van de locatie af en zei dat het daar ergens moest zijn. Gaat deze tuthola aan de wandel en loopt natuurlijk helemaal verkeerd! Gelukkig was ik er vrij vroeg dus kwam ik nog redelijk op tijd binnen gewandeld… 😉

Ik liep dus straal langs die ballonnen..

Meer over dit lekkere smul event later, het was super gezellig! (en hartstikke lekker)

Serie: Case

Case speelt zich af in IJsland. Een behoorlijk norse vrouwelijke rechercheur moet de moordzaak van een 14 jarig meisje oplossen. Was het wel moord of toch zelfmoord? Het lijkt in eerste instantie een zelfmoord maar zij is daar niet van overtuigd en gaat op onderzoek. Het meiske was als kind ondergebracht in een pleeggezin, haar biologische ouders zijn of beter gezegd waren drugsverslaafden. Een alcoholistische uitgerangeerde, behoorlijk behaarde advocaat probeert ook uit te zoeken wat er gebeurt is. Bij hem had ik steeds de neiging om die man een scheermes te geven, wat een harige aap, iew…

Eigenlijk zijn de scenes behoorlijk traag en toch waren de afleveringen heel snel weer voorbij. De rol van de  rechercheur had van mij meer uitgediept mogen worden, eigenlijk wist je helemaal niets van haar. Opvallend was dat er veel bloot te zien was, alsof zij er daar minder moeite mee hebben. Ik kreeg een beetje het gevoel dat ze constant uit een Finse sauna tevoorschijn kwamen, maar ik vond het niet heel hinderlijk. Het verhaal gaat eigenlijk over drugs en jonge meisjes die misbruikt worden. Vreemde snuiters met heel foute bedoelingen.

In het begin kon ik de plot niet zo goed vatten. De criminelen hadden weer connecties met die advocaat en was deze advocaat nu wel of niet getrouwd met ene “Bruunhilde” of hoe zat dat nu?

Een niet onaardige serie, een paar afleveringen voor het eind kwamen wij er pas achter wie de echte dader was en dat vond ik toch best een goede ontknoping.

Marie is rozig…

Marie en Toulouse hebben gemiddeld 1 keer per dag mot met elkaar. Dan sprinten zij door de kamers, Marie voorop, “evil” Toulouse in de achtervolging. Onder het bed verschanst Marie zich vaak voor Toulouse. Maar ook onder de kast…

Tja, ik hou helemaal niet van ruzie in de tent, maar soms moet je ze laten gaan. Ze moeten af en toe even de hiërarchie weer vastleggen. Al is Marie weer de baas over het eten. Die moet ik vaak omdraaien omdat ze dan snel wat happen uit haar eigen bakje eet en vervolgens die van Toulouse naar binnen wil werken. Dan gaat ze weer braaf haar eigen maaltijd voortzetten, hihi.

Ik zag plots dat Marie onder de roze stof zat. Waar kwam dat vandaan? Direct dacht ik aan mijn pastelkrijt op tafel, maar dat lag er nog exact bij zoals eerst. Had ik dus mijn tekeningen onder de kast geschoven en daar was zij overheen gegleden! Mijn tekening is nu helemaal vlekkerig, jammer, maar ik kan het vast nog wel een beetje herstellen. Die fixeerspray is dus ook niet veel waard.

Dat was het weer voor deze week, tot de volgende KeeK!